“Mijn kind is hoogbegaafd dus je moet als school allerlei dingen voor hem aanpassen.” Dat is min of meer wat we vragen van een school. Maar de meeste mensen die op school werken, zullen denken: “Maar waarom? Hij loopt juist cognitief voor. We zijn innovatief, hebben leuke docenten en allerlei verschillende opdrachten. Waarom is er dan een probleem?”. Ik kruip in dit artikel even in het hoofd van deze mensen. Niet om vervelend te zijn, maar om het van hun kant te bekijken.
Het is toch geweldig om hoogbegaafd te zijn!
Waarom zijn hoogbegaafden een aparte groep die zoveel anders nodig heeft? Waarom zou een school dat doen? Waarom moet de overheid er geld en moeite insteken? Hoogbegaafde kinderen hebben geen ernstige psychische of fysieke aandoening. Ze zien er heel gewoon uit, alles aan hun lichaam werkt, ze kunnen communiceren en zijn ook nog eens belachelijk slim, snel, creatief en gevoelig. Geweldig toch! Ze hebben van al die mooie dingen juist heel veel! Wat een gift!
Aanstellers?
Waarom valt een deel van deze hb kinderen uit het onderwijssysteem? Stellen ze zich niet gewoon erg aan? Ligt het aan de opvoeding? Hebben ze iets in hun hoofd gehaald, of zijn ze te lui? Hebben ze maar besloten dat andere dingen leuker zijn. Wellicht moeten ze nog leren dat sommige dingen gewoon moeten. Ze moeten inzien wat een kansen ze worden geboden op school!
Een intense behoefte aan autonomie? Dat is mooi, maar we willen allemaal weleens wat. Dan werk je daar omheen. Je doet je opdrachten en daarna kan je je eigen ding doen. Zo gaat het in het werkende leven ook. Dus dan kan je het maar beter nu leren.
Wij op school doen al zo ons best
School past zich al erg aan en probeert om in gesprekken niet te gaan grinniken, omdat... tja waar gaat het eigenlijk over?! Hoogbegaafd... Dat is niet echt een probleem. En we doen al alles wat we kunnen om de kinderen en hun ouders tevreden te stellen. En we zijn echt wel begaan met de kinderen, we gingen ze een fijne tijd op school en een mooie carrière!
Maar dan moeten ze wel komen en ervoor open staan. Anders kunnen we niets. We weten ook niet hoe. We zijn geen opvoedbureau, we zijn ook geen zorginstelling. Ga dan gewoon naar een hb expert die ervoor zorgt dat het kind wél meekan in het schoolsysteem. Als een kind moeite heeft met leren, gaat die naar huiswerkklas zodat het wel lukt. Als een kind dyslectisch is, krijgt het begeleiding van een dyslexie expert. Dat moeten wij als school niet oplossen, daar zijn we niet voor. En we willen trouwens echt wel meewerken met extra tijd geven enzo.
Waarom zouden we alles omgooien?
Wat is nou de reden dat we dan voor een hoogbegaafd kind alles om zouden moeten gooien? We hebben extra programma's voor ze, we zijn bereid om opdrachten aan te passen indien nodig! Wat wil je nou nog meer van ons? Waarom zou een hb kind zoveel meer of anders nodig hebben?
En als zo'n kind niet wil terwijl we al die dingen geprobeerd, dan weten we het ook niet meer. Wij hebben ons uiterste best gedaan. Dan moet iemand anders het ‘probleem’ oplossen. Als het kind daarna terug wilt komen, is het natuurlijk altijd hartstikke welkom.
Druk
We hebben het ook heel druk. Daar moet je ook rekening mee houden. En zoals je weet is een lerarentekort, dus we kunnen hier geen tijd meer aan besteden. We moeten de tijd van de medewerkers efficiënt inroosteren. En we moeten ons ook aan de regels houden, dus als een kind niet genoeg uren op school komt, moeten we dit bij DUO aangeven en verschillende mensen erbij betrekken, zoals de schoolarts en de leerplichtambtenaar. Onze handen zijn gebonden, dit zijn de regels. En die mensen zijn er allemaal om te helpen!
Dit is deel 1 van een serie.
Als dit artikel je heeft geïnspireerd, zou ik een donatie erg waarderen. Dit helpt me om deze onafhankelijke artikelen te schrijven en illustreren.
Spot on
Misschien nog even goed doorlezen. 😉